Οσο περισσοτερο το στρες τοσο περισσοτερα αερια και εκκρισεις σχηματιζονται στο σωμα μας και τοσο μεγαλυτερη η μποχα που αναδυεται απο τα σκατά μας.
Βεβαια ΠΑΝΤΑ τα δικα μας τα κοπρανα ΟΧΙ μονο τα αντεχουμε αλλά μας 'φτιαχνουν' οσο πιο 'θανατηφορα' ειναι
Δεν ειναι παράδοξο καθολου να μην πεφτουμε ξεροί απο την οσμη που αναδυουμε εμεις οι ιδιοι.
Στεκει συναδει σε μια Αθηναική κλανιστικη συμφωνια που έγινε Συμφωνια ολης της χωρας.
ΟΙ Συμφωνίες άλλωστε γίνονται προκυπτουν πολλές φορές αναπανετεχα απροσδόκητα και χωρις προγραμμα. Ακομα και οι απολιτικοι Συμφωνουντες Αγανακτισμενοι δεν μπορουν να εμφανιστουν μονιαζμενα στην ΟΜΟΝΟΙΑ αλλά κατεβαινουν απο την οροσειρά του Λυκαβηττου και πηγαινουν στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ σαν φουσκωμενο ποταμι που εχασε κι αυτο την κοιτη του και παρασερνει στο περασμα του.
Στεκει με την όλη αντιμετωπιση του δικου μας και των αλλων
Του οικειου και του ξενου και του αλλοτριου.
Παρομοια δρουμε και στο πνευματικο μας επιπεδο ή επιπεδα δρασης αναφοράς συνομιλίας συνυπαρξης συζήτησης συνδιαλλαγης
Ακομα και οι πλεον απιθανες και αοριστες σκεψεις μας θεωρουνται συγκεκριμενες ορατες εφικτές ρεαλιστικές δομησιμες περπατησιμες παρολες τις διαβεβαιωσεις και αντιθεσεις των αλλων.
Με τον ιδιο τροπο που βγαινουμε εθισμενοι και ευχαριστημενοι και θριαμβευτες απο την τουαλετα μας εχοντας αποχωριστεί ενα μερος του δυσοσμου εαυτου μας ακριβως με το ιδιον τροπο μπορει να κατεβαινουμε την Συγγρου με το αυτοκινητο μας αναποδα απο την πλευρα του Αγιου Σωστη που βεβαια δεν θα ειναι παρων για να μας σωσει και να μας αποτρεψει απο βεβαια συγκρουση με τους αλλους που θα δουν την δυσοσμία μας να καρφωνεται πανω τους με 80 χλμ την ωρα .
Μεχρι την συγκρουση βεβαια ολα βαινουν καλως Δεν ειμαστε εμεις που παμε αναποδα δεν ειμαστε μεις οι παραφωνοι στην Αθηναικη κοπρο Συμμαχία
Αυτο που δεν αντεχουμε με τιποτα ειναι την μποχα που αναδυεται απο τα περιττωματα των άλλων
η ψυχαναλυτικη έκδοση ίσως βλεπει πως τα μεγαλα μας ποταμια δεν τα μπαζοσαμε , κλεισαμε , φραξαμε , για να βοηθησει μονο την πηγμενη κυκλοφοριακά υδροκεφαλη και ουσιαστικά ξεσπιτωμενη θεα Αθηνά αλλά για να
μην το βλεπουμε και κυρίως να μην τα μυριζουμε
Να μην μυριζουμε την ΣΥΝΟΛΙΚΗ μποχα εκατομμυριων αλλων πρωκτών , δισεκατομυρριων κουραδων και καθε λογης βρωμερων περιττωματων που δεν πηγαζουν απο εμας. Ασχετα αν κει εμεις συνεισφερουμε με τον 'οβολό' μας
μεσα στο συνολο , την αταξια και την συνεχή αεναη ροη του πολιτειακου υπονομου δεν μπορουμε να επικεντρωσουμε να εστιασουμε και να συγκινηθουμε κατα αποκοπή με την δικιά μας απειροελαχιστη βρωμερη συνδρομη της καθημερινης πνευματικης αφόδευσης.
Ειναι 'αορατη'
Δεν διευκρινιζεται
Αρα δεν υπάρχει και επομενως εκμηδενιζεται σαν συνεισφορά απο την δικιά μας πλευρα.
Εμεις ειμαστε καθαροι λοιπόν !
Την 'βγαζουμε' καθαροι καθημερινα από την στιγμη που τραβαμε το καζανάκι και Ποντιζουμε τα μη χρησιμα περιττωματα. Πλενουμε και τα ένοχα χέρι μας σαν συγχρονοι Ποντιοι Πιλατοι
Καθαρισαμε !
Το εντερο μας συμμετεχει αλλά δεν 'προσδιορίζεται' μεσα στην καφετί θαλλασα που εκβαλλει πανω στο νησακι που πολεμησαμε τους Πέρσες και γυρω απο την θαλασσα του Σαρωνικού
Το ιδεωδες κατα πραξη ακολουθειτε και μετρατε και οχι κατα συνειδηση όταν η τελευταια νοσεί
Συνειδηση που την πουλαμε με το αζημιωτο σε φετες κομμενη και τρωγοντας για να ξεκινησει ενας νεος κυκλος πνευματικης εκκενωσης.
Στο σταθμο του Μετρο στο Μοναστηρακι εγινε αυτο που δεν φανταζονταν κανενας μας
Οι αναγκες μας ώθησαν να σκαψουμε και να δημιουργησουμε μεγαλωνοντας την πολη μας υπόγεια μια σιδηροδρομικη αρτηρία. Ενα by pass που δεν εγινε στο Ωνασσειο αλλά με τον μετροποντικα
Και εκει ξαναβρηκαμε το Αρχαιο ποταμι μας τον Ηριδανό.
-Τι κανουμε ρε παιδιά; πλημμμμμμμυρησαμε !
Το νερό ειναι ασταμάτητο ειπε ο εκπληκτος χειριστης του σκαπτικού
Και η φωνή η απαντηση στην ενδοσυνεννοηση ερχονταν απο παρακειμενο σουβλατζιδικο οπου ο ελληνας συγχρονος Ποντικο-μηχανικός ετρωγε δυο πιτα με καλαμακι μαζι με ολην την ομαδα των Κορυφαιων
-Μπαζωστε το !
- Παλαβωσατε ! Τι λετε τε παιδιά; -τα παίξατε τελειως ;;;
Πως να μπαζωσουμε το ποταμι αφου ειμαστε κατω απο την επιφανεια της γης ; Μας δουλευτε;
Ε τοτε ανοιξτε το
Σε βαθος δεκαδων μετρων απο την επιφανεια ξαναβλεπουμε ή μαλλον για την ακριβεια ξανα ΑΚΟΥΜΕ μετα απο μισο αιωνα το ποταμι που κυλλαει Δεν το βλεπουμε
Θα βοηθουσε αραγε την κατασταση μας να ξανα οριζαμε τον Κηφισο σηκωνοντας Λαζαρικά τις ταφοπλακες του
Θα βοηθουσε αραγε να χαμογελασουμε ξανα πραγματικά αν καταργουσαμε την Μιχαλακοπούλου και ξαναδιναμε στο ποταμακι του Ιλισσου την κοίτη του
Καταργησαμε ακομα και στιχουργικα την μουσικη παραδοση μας
Αφου κανένα απο νεα μας παιδιά δεν μπορει να απαντησει στο Αινιγμα τραγουδι που τραγουδαει η Νανα και η Μελινα μας
"Πως τον λεν'
Πως τον λεν' τον ποταμο; "
θυμαται κανεις ;
http://www.youtube.com/watch?v=7icReB9rhTE
Κυριακή 19 Ιουνίου 2011
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου